Opowieść o świecie, którego już nie ma - Upalne lato Marianny

"Upalne lato Marianny" to już moje trzecie spotkanie z twórczością Katarzyny Zyskowskiej - Ignaciak, ale jakże odmienne od dwóch poprzednich.

Główną bohaterką powieści jest tytułowa Marianna, stojąca u progu dorosłości. Jest upalne lato 1939 roku. Marianna całkiem niedawno zdała maturę, a teraz świętuje fakt dostania się na studia w Warszawie. Studiowanie prawa ma stać się dla, już nie dziewczynki, ale też i jeszcze nie kobiety, okazją do udowodnienia, że może i powinna być traktowana na równi z mężczyznami. Ma się ono także, w mniemaniu Marianny stać przepustką do zasmakowania zakazanego świata oraz poczucia wolności.

Bo młoda kobieta czuje się więźniem, i to zarówno norm i konwenansów, jak i dworu w Kamieńczyku, w którym się wychowała. Marianna podświadomie czuje, iż nie pasuje do tego hermetycznie zamkniętego otoczenia, gdzie niemal każdy człowiek ograniczony jest przez to co wypada, a co nie wypada. Powiew świeżości w jej nudnawe życie wnosi pojawienie się kolegi z czasów dzieciństwa, który do Kamieńczyka przywozi ze sobą przyjaciela. To ów drugi z mężczyzn budzi w dziewczynie uśpione dotąd zmysły i sprawia, że pragnie ona przełamać zakazane tabu własnej cielesności.

"Upalne lato Marianny" to także portret obyczajów i mentalności ziemiaństwa, a tak naprawdę wszystkich tych, dla których niemal całym światem jest mała miejscowość. Są w tym portrecie obecne bolesne wybory kobiet i mężczyźni, którzy nie ponoszą prawie żadnych konsekwencji za swoje uczynki. Są pierwsze zauroczenia, pierwsze miłości oraz pierwsze próby poznania zakazanego owocu, jakim w tamtych czasach było choćby przyznanie się do odczuwania pożądania.

Książka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Czytało się ją lekko i z prawdziwą przyjemnością. Mimo, że napisana jest językiem prostym, według mnie niewyszukanym, odnalazłam w niej dla siebie coś nowego, innego. Coś, co mnie szczerze zainteresowało. Jeżeli ukażą się kolejne tomy opowieści o Mariannie, z pewnością po nie sięgnę. A lekturę "Upalnego lata Marianny" polecam wszystkim tym kobietom, które lubią sagi rodzinne, tchnące powiewem magicznych lat trzydziestych w przededniu wybuchu wojny.