Byłam dziś wspólnie z moją Mamą na obiedzie u moich przyjaciół: Uli, Rafała oraz ich synka Piotrusia. Skonsumowałam bardzo dobrą zupę wieloowocową oraz równie dobre spaghetti.
Porozmawiałam z Ulą. Nacieszyłam wzrok widokiem radosnego Piotrusia. Przytuliłam Rafała, który powiedział mi, że, cytuję: "muszę podejmować męskie decyzje". ;P ;D
Wśród kolorowych zabawek, które posiada mały Piotruś Pan, na nowo poczułam się jak dziecko.
Błagam, tylko się nie śmiejcie... Nauczyłam się kroić cebulę i ścierać żółty ser na tarce. Te proste czynności są dla mnie dużo trudniejsze, niż dla większości z Was. Każdą z nich wykonywałam pięć razy dłużej i być może zrobiłam dwa razy mniej. Jednak wszystko zrobiłam sama. Cieszę się z tego jak dziecko, bo dzięki temu czuję się bardziej samodzielna. Będę mogła teraz wyręczać w tym Mamę.
Jeśli szczęście jest tak ulotne, jak mgnienie oka, to byłam, jestem dzisiaj szczęśliwa...
Niestety nie dysponuję żadnymi zdjęciami z wizyty.
*
Kilka dni temu wzięłam też udział w konkursie na napisanie opowiadania związanego z Bożym Narodzeniem. O samym konkursie można przeczytać W TYM MIEJSCU. Opowiadania już nadesłane można przeczytać TUTAJ. Ciekawe, czy domyślicie się, które z nich wyszło spod mojej klawiatury? Są one "anonimowe", po to, by było sprawiedliwie.
Jeśli ktoś ma czas oraz chęci, zachęcam do udziału w zabawie. To bardzo przyjemne doświadczenie.
Tak się cieszę z Twojego Szczęścia!trzymaj je długo, długo...a Twe opowiadanie przeczytam z radością jak tylko znajdę sekundę:) przytulam:***
OdpowiedzUsuńj. , dziękuję Ci bardzo. Pozdrawiam Cię serdecznie!
UsuńDrobne rzeczy najbardziej cieszą ;) Wiem coś o tym ;) Gratuluję ;*
OdpowiedzUsuńDziękuję, Bujaczku.
UsuńDokładnie drobne rzeczy sprawiają nam najwiecej radości :) oby było ich jak najwiecej :) pozdrawiam
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, Panna - Cotto, że powodów do radości będę miała jak najwięcej. Również Cię pozdrawiam.
Usuń