Świat w pastelach Ingi

W "Świecie w pastelach Ingi" poznajemy historię życia Gabrysi, nauczycielki języka polskiego w jednej z warszawskich podstawówek. Gabrysia pozornie jest szczęśliwa, ma pracę, którą lubi, małe mieszkanie, męża Michała i czteroletnią córeczkę Mikę. Pod miłym uśmiechem skrywa jednak samotność, o którą nikt jej nie podejrzewa. Aby uporać się z emocjami towarzyszącymi jej każdego dnia, Gabrysia pod pseudonimem Inga zakłada bloga - tytułowe "pastele". 

Bloga dziewczyny zaczyna odwiedzać i czytać mężczyzna podpisujący się nickiem Nikt_Ważny. To właśnie jemu początkowo nieufna Gabrysia zaczyna zwierzać się z problemów małych, wielkich i największych, to przed nim kobieta zrzuca maskę, jaką zakłada co dnia, i opowiada mu o dramacie rozgrywającym się w jej małżeństwie. Widzimy Gabrysię jako kobietę, których tysiące każdego dnia biegnie polskimi ulicami: oddaną swojej pracy i uczniom, jednak przytłoczoną nadmiarem problemów szarej codzienności, zamkniętą w klatce psychicznej przemocy, umiejętnie dozowanej jej przez męża brutala.

Czy Nikt_Ważny odkryje przed Gabrysią swoją tożsamość? Kim się okaże i czy coś w jej życiu zmieni? Czy Gabrysia wyrwie się z matni, jaką jest jej związek z Michałem?

Akcja powieści prowadzona jest dwutorowo - w narracji trzecio- i pierwszoosobowej. Narratorką pierwszoosobową jest właśnie jej główna bohaterka, dzięki temu możemy ją lepiej ją zrozumieć, poznać jej myśli, które jako Inga przelewa w internetowy pamiętnik.

Polubiłam zarówno Gabrysię, jak i bohaterów drugoplanowych: Mateusza, dozorcę Janka, a nawet srogą dyrektorkę szkoły Żyłę. Ich losy są słodko - gorzkie, zupełnie jak to w prawdziwym życiu. 

Choć akcja powieści jest według mnie nieco przewidywalna, to mimo tego polecam ją serdecznie każdemu, kto lubi dobrze skonstruowane historie obyczajowe z tak zwanym "drugim dnem".

"Świat w pastelach Ingi" to według mnie powieść nie tylko o problemach, lecz także o tym, że pozory często mylą, a niektórzy ludzie pod maską surowości skrywają dobre i wrażliwe serca.

Nie sposób według mnie nie wspomnieć także o okładce książki, która urzekła mnie dosłownie od pierwszej chwili, kiedy tylko na nią spojrzałam. Jest cudnie pastelowa, słoneczna, przyciąga wzrok. Musicie wiedzieć, że moją ulubioną barwą jest żółty, właściwie wszystkie jego odcienie, nic więc dziwnego, iż zapragnęłam mieć tę książkę w swojej domowej biblioteczce od momentu, gdy ją tylko zobaczyłam. Powiedzenie "nie sądź książki po okładce" moim zdaniem się tu nie sprawdza, ponieważ piękną okładkę uzupełnia dobra treść powieści.